Birthdaytime

Sinds mijn hersenen het aankonden om het begrip "verjaardag" te snappen, ben ik er een groot fan van. Toen ik nog 2 staartjes had en een nijntjetas hoopte ik stiekem elke dag dat er iemand anders of ikzelf jarig zou zijn.
Het liefste wilde ik de hele dag over mijn verjaardag praten, het hele jaar lang. Wat was er nou mooier dan jarig zijn? Op een gegeven moment kwam mijn moeder op het idee, dat ik pas na de zomervakantie over mijn verjaardag mocht praten.

Nu ben ik natuurlijk over deze extreme levensfase heengegroeit, maar toch blijf ik een zwak houden voor verjaardagen. Met een versierde kamer, heerlijke zelfgemaakte chocolade taart, visite en de cadeaus niet te vergeten.
Toch wordt het euforische gevoel elk jaar minder en minder.. Niet omdat de gezelligheid minder wordt, of taart. Stukje bij beetje verdwijnt de magie van verjaardagen door de doodsimpele reden: het ouder worden pikt fantasie in. het "ikvoelmezoooojariggevoel" keert je de rug toe.

Stom eigenlijk, vroeger wilde ik zo vaak mogelijk jarig zijn. Maar denk ik steeds vaker; help, ik groei op! Volgend jaar volwassen, en de volgende stappen zijn anti-rimpelcreme, botoxtbehandelingen en krijsende kinderen.. en dan heb ik heb ik het nog niet eens gehad over hangtieten en grijze haren..

Wil er iemand een tijdmachine uitvinden?


xxxx


Nina