Welkom!

Wat leuk dat je op mijn blog bent!
Kijk/lees even rond!

kusjes,
Nina

zondag 31 oktober 2010

De eerste proefwerkweek

Stressen, teksten lezen, woordjes stampen, brieven schrijven.. Allemaal handelingen die menig bovenbouwleerling mee moet maken aankomende week. Het is week 44 en dat betekend in 2010 1 ding: proefwerkweek.

Toetsweken zijn nooit een bepalende factor geweest in mijn leven. In de onderbouw van de middelbare school waren dat eigenlijk nog wel de mooiste tijden.. Je ging voor maximaal 3 uurtjes naar school, en de rest van de dag ging je leuke dingen doen. Na het eten keek je even je boek in, want een klein beetje leren was natuurlijk wel nodig. Een tijdje na de week vol vrije tijd en plezier, kreeg je ook nog eens een prima cijferlijst mee naar huis. Alsof school je een cadeautje gaf..

Vorig jaar waren de toetsweken iets anders.. Je had er 4 per jaar inplaats van 1, en ze waren belangrijker. Sommige toetsen telden mee voor je examen, maar schijt! dat was toch zo ver weg. En als ze dan toch meetelden en je zou misschien een minder cijfer halen was er toch geen nood. Je had heel 5 havo om er nog wat moois van te maken.

Nu is voor mijn vriendinnen en mij (en natuurlijk veel meer mensen in dit kikkerlandje) het 5de havojaar aangebroken. En nu móét alles goed gaan. Als je nu iets verprutst, dan heb je nog maar 2 toetsweken om het op te halen.. En stel nou dat je superslecht je centrale examens ingaat? En daar gaat het ook slecht? Dan zak je gewoon... Bij deze gedachtes alleen al krijg ik knikkende knieën en trillende tanden van angst. (ook wel omdat mijn kamer heel koud is, maar daar gaat het niet om).

Leraren maken je bang, en roepen: Als je nu niet deze 29994 woorden voor Duits kent, dan..! Of zoiets: Als je deze §4872037 niet allemaal kan uitleggen ga je het niet halen dit jaar...

Gelukkig is er ook nog een mooie gedachte..
Als ik niet slaag, dan heb ik toch lekker een lange vakantie..
(een heeeeeeeerlijk vooruitzicht)

xxxx
Nina

Een kleurtje in je haar

Afgelopen jaren heb ik veel haarverf voorbij zien komen, net als ieder ander. Let maar eens op reclames over haarverf of moeders die hun haar net geverfd hebben... In ieder geval heeft het fenomeen de afgelopen jaren mijn interesse gewekt. Soms stond ik voor de spiegel, en bekeek kritisch wat voor kleuren bij mij zouden staan...

Vorige week was het magische moment in de Etos aangebroken. Samen met Inge stond ik voor het schap met haarverfjes. De kleuren varieerden van knalrood tot zwart. Mijn oog was gevallen op een spoeling van 6-8 wassingen in een Middengoudblonde kleur. Dit pakje had nog eens extra aantrekkingskracht omdat hij de helft goedkoper was dan normaal.
Na een spannende minuut vol twijfel en een blik in de portefeuille (had ik het geld wel mee?), besloot ik veelbelovende pakje te kopen. 

Mijn moeder bood aan om mij te helpen met het verven, waar ik als onervaren dummie zeer blij mee was. Vol enthousiasme en adrenaline ging ik vanmiddag op een krukje zitten, het eerste echte "doe-verf-in-je-haar-moment" was aangebroken. Ik zat met mijn rug naar de spiegel toe, zodat de verassing groter zou zijn.. Mijn moeder ging vakkundig te werk, en de klus was vrij snel geklaart.

Toen begon het wachten op de chemische reactie...
Ik zal niet elke minuut beschrijven.. Dat is zonde van de tijd en vrij saai, omdat het er welgeteld 30 waren. Om toch een samenvatting te geven:
Ik heb vol zenuwen 30 minuten naar mijn tenen gestaard. Stiekem keek ik elke minuut op de klok, want ik kon niet wachten op het resultaat.

Na het snelle afspoelen en afdrogen keek ik ein-de-lijk in de spiegel. Zou het mooi geworden zijn?

Wat ben ik een sukkeltje...
ik had precies de kleur gekozen die ik al van nature had.


xxxx,
Nina